Oké, dit wordt heel erg moeilijk. Ik ben erg vergeetachtig dus ik moet echt heel goed gaan nadenken en diep graven.
-10 minuten later- Righttt ik geef het op, ik heb niet speciaal één favoriete herinnering dus vertel ik er wel meerdere.
In de eerste deed ik vmbo-t/havo, op de school voor havo zegmaar. En ik deed toen niet heel goed mijn best maar was er toch van overtuigd dat ik naar havo mocht. Dus op de dag dat we het te horen kregen werd ik gebeld (iedereen werd gebeld, het was niet net als bij examen enzo) en kreeg ik te horen dat ik naar havo mocht. Ik had echt tranen in mijn ogen van blijdschap, ik was zo super blij! Het gebouw van de havo is veel leuker en ik vond het ook leuk om met de havo mensen om te gaan.
Ik had daarna meteen m'n vader gebeld en wat vrienden gesmst. Maar... toen ging de telefoon weer. Ik mocht toch niet naar havo. Mijn mentor dacht dat ze iemand anders aan de lijn had toen ze zei dat ik naar havo mocht.
End. Niet een fijne herinnering, maar het gevoel toen ik 'naar Havo mocht' was geweldig. Alleen was het te snel klaar.
Story number two. Londen. 's Nachts om 1 uur moesten we in de bus zijn, op weg naar Londen. Een paar uurtjes rijden (oké, eerst naar Frankrijk - Calais, en dan nog een uurtje rijden in Engeland) en je bent er gewoon. Toen ik uit de bus stapte en om me heen keek, dat gevoel is niet te omschrijven. Je bevind je gewoon in zó een wereldstad, zo veel verschillende mensen en culturen. Volgens mij heb ik heel de dag met zo een idiote grijns op mijn gezicht gelopen, maar dat maakt niet uit, ik was gewoon in Londen!
Ik heb vast nog wel meer favourite memorys maar ik kan er echt even niet op komen. :(
Vandaag komt er nog een post!
xox Danique
2 opmerkingen:
Echt wel een stomme actie van je mentor :/ Enne...ik ben jaloers op je londen-trip!
Jaaa ik weet ook niks D:
Ik sla hem over ;x
Een reactie posten